Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Partir, c' est mourir un peu

Κάθε (απο)χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος.

11 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

αναρωτήθηκα σαστισμένη...,
αν είσαι εντάξει

Adrian Leverkühn είπε...

μια χαρά φαίδρα μου,αναφέρεται σε κάτι παλιό...απλά δεν μου πέτυχε η συνταγή και άφησα μόνο την πρώτη φράση. ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.
φιλιά

rip1708 είπε...

καθε θανατος ειναι ενας μικρος αποχωρισμος..ετσι ακουγεται πιο αισιοδοξο..

Natalia είπε...

"...αυτό που μένει μετά τη φωτιά, είναι οι πέτρες αλώβητες, οι κρύες πέτρες, το νόμισμα της στάχτης στο χωράφι..."

bonsoir adrian

Roadartist είπε...

Σιγουρα ισχυει απολυτα αυτο που λες..και τα σχολια των απο πανω..

Καλο σαββατοβραδο :)

Sissi Soko είπε...

χάρη στην Μπλογκόσφαιρα δεν πεθαίνουμε ποτέ... Andrian.
Είναι σαν τη φιλοσοφία γραμμένη σε ογκόλιθους των αρχαίων που τους διασφάλισε αθανασία.

Adrian Leverkühn είπε...

@rip1708:
ισχύει και το ευθύ και το αντίστροφο...

@ ναταλία:
και μετά τη φωτιά οι στάχτες λειτουργούν σαν λίπασμα...

@ roadartist:
Πώς μπορώ να διαφωνήσω; ;-)

@ πανόπτης:

μοιάζει με την αθανασία που υποθέτω χαρίζει ένα ημερολόγιο. μετά από καιρό έχεις αλλάξει τόσο που διαβάζεις όχι σκεψεις σου αλλά σκέψεις που κάποιον σου θυμίζουν..

Sissi Soko είπε...

Αυτό είναι Andrian, αλλάζουμε εξελισσόμαστε... ευτυχώς.
Σ;Ο)

Unknown είπε...

...και κάθε συνάντηση είναι μια μελλοντική κηδεία...

Φιλιά βρόχινα...

Фе́ммe скатале είπε...

Μπορώ να τρέξω προς το δάσος κι εγώ;

Adrian Leverkühn είπε...

@ νεράιδα της βροχής

δυσοίωνη αλλά γοητευτική η παραλλαγή


@ maria adouaneta

όποτε το επιθυμείτε!