Η Πανσπουδαστική στο Facebook

Και καθώς ρεμπέλευα μεσημεράκι ανυποψίαστος στο Internet(βλ. e-ρεμπελιό) ανοίγω τη σελίδα του facebook και τι βλέπω; Ισχυρή Πανσπουδαστική. Κάνε τη φωνή σου δύναμη ανατροπής! Πιάστηκα off guard και δεν πρόλαβα να τραβήξω screenshot... όχι τίποτα άλλο, δεν πίστευα τα ίδια μου τα μάτια. Ίσως γίνομαι υπερβολικός αλλά μετά από αυτό ακόμη και πρόσκληση σε eξομολόγηση περιμένω να δω...

Το μήνυμα είναι θετικό. Φαίνεται να γίνεται αντιληπτό ότι υπάρχει ανάγκη για αλλαγή στη νοοτροπία της ΠΚΣ. Από την άλλη, αν εκεί εξαντληθεί η ανανέωση στα μέσα και τις ιδέες(φτου κακά) δύσκολα τα πράγματα. Ακόμα και οι καλημέρες θα κοπούν με το ΣΥΡΙΖΑ

υγ: ξέρει μήπως κανείς πως μπορώ να ανεβάσω την εικόνα που είναι μορφής tif; δοκίμασα με το blogger και το imageshack αλλά τζίφος
υγ2: χαρη στην πολύ ευγενική βοήθεια της rip1708 περήφανα σας παρουσιάζω το σχετικό οπτικό υλικό

Partir, c' est mourir un peu

Κάθε (απο)χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος.

Πρώτο Θέμα

Άκουσα σήμερα το 70% των μετοχών της εφημερίδας Πρώτο Θέμα πουλήθηκε για 12 εκατομμύρια ευρώ στην εταιρεία Πήγασσος του κ.Μπόμπολα.

Κρίμα τα μεγάλα λόγια για αλλαγή στο εκδοτικό τοπίο και τη σύγκρουση με τα εκδοτικά συμφέροντα.

Με αφορμή μια συζήτηση παραμονές Καθαρής Δευτέρας

"Εγώ οδηγώ προς τη θλιμμένη χώρα, εγώ προς τον απέθαντο τον πόνο, εγώ προς τις ψυχές τις κολασμένες...Την πάσα ελπίδα αφήστε όσοι περνάτε" καυχιέται η πύλη της Κόλασης στη Θεία Κωμωδία του Δάντη.

Αμαρτία στα αρχαία σημαίνει λογικό σφάλμα. Στη ρητορική της Εκκλησίας έγινε το εισιτήριο για την Κόλαση. Αν και στην ίδια ρητορική ο Θεός είναι αγάπη, ο στοργικός πατέρας ακόμη και των άσωτων παιδιών του, την Ημέρα της Κρίσης είναι δίκαιος κριτής των ψυχών και τιμωρός.

Οι δυο αυτές εικόνες πάντα μου φαίνονταν ασυμβίβαστες. Η εικόνα ενός μικρόψυχου Θεού-λογιστή που κρατάει πλήρη αρχεία των αμαρτιών της ανθρωπότητας είναι το λιγότερο φαιδρή και παρόλ' αυτά εξακολουθεί να συντηρείται. Δεν εννοώ εδώ η κόλαση και ο παράδεισος εδώ... Απλά, προχωρώντας ένα βήμα την άποψη του Σαρτρ ότι Κόλαση μας είναι οι Άλλοι συμφωνώ με την άποψη ότι η Κόλασή μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Δε χρειάζονται καζάνια με διαβόλια και τριβόλια για να υποφέρει μια ψυχή στην αιωνιότητα... Κάθε άνθρωπος διαπράττει τα λάθη του,τις αμαρτίες του και αν αυτές δεν τις "επεξεργαστεί" τον βαραίνουν μια ζωή ή και στην αιωνιότητα για όσους πιστεύουν.

Ένας θεολόγος στο σχολείο κάποτε μας είχε πει ότι ο Θεός μπορεί να παρομοιαστεί με τον ήλιο. Μπορεί το ίδιο φως να φωτίζει ή να τυφλώσει...Ή όπως λέει ένας πιο οικείος μύθος αν πλησιάσουμε ξεπερνώντας το μέτρο να έχουμε ίδια τύχη με τον Ίκαρο,όχι από δική Του μνησικακία αλλά με δική μας ευθύνη

Πολιτικά Ταμπού

15 χρόνια πριν η λέξη ακροδεξιά ηχούσε στα αυτιά μου σαν ταμπού. Και νομίζω αυτό δεν έχει να κάνει με την τότε ηλικία μου.Εξάλλου, αρκετά πιο πρόσφατα θυμάμαι την εκλογή του εθνικιστή Χάιντερ ως κυβερνήτη κάποιου κρατιδίου στην Αυστρία να προκαλεί αίσθηση και εκτενή σχόλια, ακόμη πιο πρόσφατα ο Λεπέν στη Γαλλία.

Φυσικά, τέτοιες τάσεις δεν ήταν καινοφανείς και σε εμάς. Στην περιοχή που μεγάλωσα εξάλλου ουκ ολίγοι οι φιλοβασιλικοί... Όμως, αν και υπαρκτές, αυτές οι απόψεις δεν εκφράζονταν ανοιχτά. Υφέρπον αλλά καθοριστικό ρεύμα στο χώρο της δεξιάς, δεν άρθρωνε δική του φωνή ξέχωρη ή όταν το έκανε ξένιζε με την πολεμική και τις προτάσεις του το μέσο άνθρωπο.

Η ίδρυση του ΛΑΟΣ μετέβαλλε το σκηνικό. Εθνικιστικές κορόνες που ακούγονταν μόνο με αφορμή ανάλογα θέματα,βλέπε Οδυσσέας Τσενάι, πλέον άρχισαν να γίνονται μέρος της καθημερινότητας. Η είσοδος του ΛΑΟΣ στη βουλή σήμανε την είσοδο του σε κάθε σπίτι στα πλαίσια της από παραθύρων πολιτικής αντιπαράθεσης(προσωπικά δε θυμάμαι τον τελευταίο χρόνο πάνελ χωρίς εκπρόσωπο του ΛΑΟΣ αν και μεγαλύτερα κόμματα μπορεί να μην εκπροσωπούνταν)

Και ερχόμαστε στο σήμερα: Η Νέα Δημοκρατία αναγκασμένη να ασκήσει διπλωματία για τη "λύση" του θέματος με τα Σκόπια δεν μπορεί να ικανοποιήσει την ανάγκη των πολιτών να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην τροπή των πραγμάτων. Μια μικρή παρένθεση: πιστεύω στην αυτοδιάθεση των λαών και δυστυχώς είτε το θέλουμε είτε όχι τα Σκόπια κατέχουν ένα κομμάτι της περιοχής που ακόμα και το βιβλίο της ιστορίας που διδαχθηκαμε στην γ' λυκείου πριν 5 χρόνια ονομάζει μακεδονία. Φαίνεται να έχουν δικαίωμα στη χρήση του γεωγραφικού όρου. Ωστόσο, δε ζητούν αυτό. Διεκδικούν αποκλειστική χρήση και μάλιστα διεκδικούν την ιστορία της μακεδονίας-ο όρος Σλαβομακεδονία θα ξεκαθάριζε τέτοιες παρανοήσεις κατά τη γνωμη μου. Νομίζω ότι αυτά δικαιολογούν την ανάγκη πολλών ανθρώπων να αντιδράσουν-τέλος της παρέκβασης. Και καθώς η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη εμφανίζεται το ΛΑΟΣ υπέρμαχος των δίκαιων αιτημάτων του ελληνικού λαού...

Φοβάμαι ότι αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια είναι μια απενοχοποίηση της ακροδεξιάς ανάλογης αυτής της αριστεράς μετά τη δικτατορία. Και θα είναι πραγματικά θλιβερό να αποκτήσει η ακροδεξιά ερείσματα τέτοια που να φτάσουμε να μιλάμε για έναν Έλληνα Λεπέν

Sicko by Michael Moore

O Michael Moore ένας από τους γνωστότε-
ρους πολέμιους της κυβέρ- νησης Bush και των κακώς κειμένων της Αμερικής "κάνει μια θλιβερή ακτινογραφία" του αμερικανικού συστήματος υγείας. Το ντοκιμαντέρ κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο αλλά γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρο συνδυαζόμενο και με τις επικείμενες εκλογές για το χρίσμα του δημοκρατικού υποψηφίου προέδρου.

Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, στο Λευκό Οίκο ζούσε μια γοητευτική, δραστήρια και μάλλον φιλόδοξη κυρία που τέθηκε από το σύζυγό της υπεύθυνη για ένα πρόγραμμα που θα παρείχε υπηρεσίες υγείας σε όλους τους Αμερικανούς πολίτες. Ωστόσο, η ιδέα αυτή όπως είχε συμβεί και σε χρόνους παλιότερους στην χώρα των δημοκρατικών ευαισθησιών ακούστηκε κάπως αμαρτωλή, κομμουνιστική όπως συνήθιζαν να λένε αυτήν την εμπλοκή του κράτους σε έναν χώρο που αποφέρει κέρδη(υπηρεσίες υγείας εν προκειμένω). Οι ρεπουμπλικάνοι φυσικά ηγήθηκαν αυτής της εκστρατείας και η πρώτη κυρία τελικά υπαναχώρησε κάτω από το βάρος των πιέσεων και μάλιστα ανταμείφθηκε με πακτωλό χρημάτων για την υποστήριξη της προεκλογικής της εκστρατείας.

Αυτή τη στιγμή 50.000.000 Αμερικανοί είναι ανασφάλιστοι. Κατηγορίες ασθενών με προυπάρχουσες παθήσεις όπως διαβητικοί, καρδιοπαθείς, καρκινοπαθείς απορρίπτονται από τους HMO(health maintenance organisms) ως μέλη λόγω του αναμενόμενου υψηλού κόστους για την ασφαλιστική. Επιπλεόν, υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη άτομα τα οποία είχαν συγκεκριμένο σύμπτωμα στο παρελθόν διαπιστωμένο να μην καλύπτονται μελλοντικά από πάθηση που εμφανίζει αυτό το συγκεκριμένο σύμπτωμα: αν σε ανασφάλιστο έχει διαπιστωθεί αναιμία, αυτός ασφαλιστεί και έπειτα αποδειχθεί ότι η αναιμία ήταν αποτέλεσμα καρκίνου, η ασφαλιστική νόμιμα αρνείται να αποζημιώσει τον ασφαλισμένο!!! Σε περίπτωση ασθένειας και δη σοβαρής κάθε ασφαλιστική έχει ομάδες έτοιμες να βρουν ψεγάδια στα συμβόλαια και στις προτεινόμενες θεραπείες ώστε να απεμπλακούν ή να αρνηθούν να καλύψουν τα έξοδα. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ανθρωποφάγες τάσεις του αμερικανικού συστήματος υγείας...

Αυτολογοκρίνομαι για να μην το χαλάσω εντελώς σε όσους θελήσουν να δουν την ταινία.

Περσέπολις

Η ταινία αφορά Marjane 'Marji' Statrapi η οποία ζει με τα παιδικά της μάτια τα γεγονότα στο Ιράν ξεκινώντας από την δεκαετία του 70. Καθώς μεγαλώνει και υιοθετεί δυτικές νοοτροπίες και κουλτούρα, "εξεγείρεται" κατά του καθεστώτος. Έτσι, οι γονείς τη στέλνουν στην Ευρώπη, όπου έρχεται αντιμέτωπη με έναν κόσμο, όπου και πάλι δεν ταιριάζει και η ιστορία της συνεχίζεται...μέχρι που βρίσκει τον πραγματικό της εαυτό.

Η ταινία έχει εξαιρετικό χιούμορ και σίγουρα θα λατρέψετε τη γιαγιά της Marji("Ο πρώτος γάμος είναι πρακτική για τον επόμενο"). Κέρδισε το βραβείο της επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών.Τη συστήνω ανεπιφύλακτα!

Σχόλιο της Marji για τους αναρχικούς φίλους της στο σχολείο στη Βιέννη:"... είναι βέβαια λίγο διαφορετικοί από τους δικούς μας (στο Ιράν).Αυτοί απλά συζητούν τρώγοντας λουκάνικα και πίνοντας μπίρες γύρω από τη φωτιά"